Če Gevara, Paulo Friere i pedagogija revolucije

Knjiga poznatog kritičkog pedagoga Pitera Meklarena na uzbudljiv i neočekivan način vraća nas izvornim načelima kritičke pedagogije. Kroz kultne likove revolucionara Če Gevare i pedagoga Paula Freirea, Meklaren beskompromisno podseća čitaoca da put promene ličnosti, moguć kroz obrazovanje, ima smisla jedino ako dovodi do promene sveta oko nas. Cilj obrazovanja otuda mora biti razvijanje kritičkog stava prema društvenim odnosima. U fokus Meklarenovih razmatranja vraća se prezreni i odbačeni pojam klasne borbe, prizivajući nadu da svet liberalnog kapitalizma nije i jedini mogući. Odbacujući pomodnu neosetljivost nekih postmodernističkih teorija prema stvarnosti društvenih odnosa, autor priziva teoriju obrazovanja koja će biti načinjena od krvi i mesa: od viđenja sveta onih koji su živeli borbu za oslobođenje − Freirea i Čea. Dok o Freireu priča toplo, kao o dragom prijatelju i učitelju, autor El Čeu prilazi sa osećanjem autentičnog duhovnog srodništva, usled čega čitaoca, bez obzira na akademski karakter teksta, do kraja knjige ne napušta zavodljiva melodija revolucionarne himne “Hasta siempre, comandante”. „Mada ova knjiga neće razotkriti nikakve nove misterije u vezi sa Čeovim životom ili smrću, ipak obećavam da ću formirati nov kontekst u kome se može ponovo proceniti njegovo nasleđe – jedan ‘pedagoški’ kontekst za procenu načina na koji je živeo život – što je, na kraju krajeva, i najznačajnija lekcija koju nam je ostavio da o njoj razmišljamo i na nju se ugledamo.Freire je uspeo da nadživi Čea za preko trideset godina, a svet je bolji zahvaljujući onome što je uspeo da postigne na svom dugom i mukotrpnom putu ka oslobođenju. Malo je ljudi koji su ljudski duh unapredili toliko uspešno kao ova dva čoveka.Freire i Če bili su nepokolebljivi u svom stavu da suština uspeha obrazovanja i kulturnih procesa usmerenih ka oslobođenju nije u tome da oslobode ljude od okova, već da ih kolektivno pripreme da se sami oslobode. Freireov pristup bio je sistematičniji, pa je uspeo da razradi formalne i neformalne uslove za uspešno ostvarivanje tog pedagoškog susreta. Revolucionarna pedagogija zasnovana na liderstvu inspirisanom Gevarinim i Freireovim radom postavila bi oslobođenje od rasnog, klasnog i rodnog tlačenja kao glavni cilj obrazovanja za novi milenijum. Tako zamišljeno obrazovanje bilo bi posvećeno socijalnoj pravdi i preoblikovanju društvenog života na osnovu demokratskih socijalističkih ideala.“